Eskiden kar yağardı istanbul'a

Ah bu zamane duyguları işte..Nerede o eski günler dedirtiyor insana..Bir ses, bir ses ki tınısı hatırlatıyor geçmişi, yaşadığın çocukluğun geliyor aklına..
Bana en mutluluk veren düşlerimin içine sığınıyorum, küçücük bir zaman aralığında uzaklara gidiyorum.Duyguların kar yağışının hızına endeksli olmasını şimdi  daha iyi anlıyorum.Burnumu cama dayayıp kendi kendime gülümsüyorum. ‘’Hohladığımda cama çıkarttığım nefesime şekil vermeyi ben ne de çok seviyormuşum ‘’

Geriye dönüşlerim var..

Yazın kumdan kalelerin yerini, kışın kardan adamlara bırakmanın heyecanı var içimde.Ananemin ördüğü o zamanlardan yumuşacık atkım var benim,ayağımın her batıp çıkışında gırçlayan kar yığınlarında yürüyüşlerim,torbanın üzerinde yokuş aşağı oturup kayarken aldığım kesiklerim var. Her kar yağışını,tatil olacak hevesiyle iple çeken dileklerim, sımsıkı giyinirken yapacaklarımı listelediğim sayfalarım var. Kardan adama zeytinden değil kömürden göz yaptığım günlerim var, üşümesin diye boynuna atkımı bağladığım ‘’iyiliğim’’,can acıtmasın diye gevşek bıraktığım kar topları ardından dilediğim özürlerim var.

Geriye dönüşlerim var

Kardan adamların boy boy sıralandığı, rekabetin hangisinin ‘’en adam’’ olduğuna dair yaşandığı, üzerine bahislerin oynandığı dünlerim var, bere taktığım için bozulduğunu düşündüğüm saçlarım, yanaklarımı al al eden soğuğun keskin dokunuşları var. Her bir tanenin yere düşüşünü izlediğim, her nazik dönüşüne ayrı bir anlam yüklediğim şiirlerim var. Öyleki ağzım yamulana dek soğuktan konuşamadığım,  yinede  kardan adamı son nefesime kadar tamamlamaya çalıştığım inadım var. Bolkara saplanıp kaldığım, küçük çığlıklarla arkadaşlarımı yanıma topladığım çılgınlıklarım var.

Öyle şimdiye benzemezdi geçmişin karları..
Sıcak şarap hayal edilmezdi şömine önünde, soba başında kestanelerin çıtırtısını dinlerdim babanemle,süt ve tarçın kokan Anadolu Orkidesiydi beni salep in esiri kılan..Çocukluğumu yudum yudum tattığım o lezzeti şimdi nerede arasamda bulsam ..Her gördüğü beyazı kendine saklardı insan, kartanelerini saymaya çalışıp en başa geri dönerdi, ‘’Her yerde kar var’’ şarkısını mırıldanırdı biliyorsa elinde değildi.. Bugün bende mırıldandım..

Eskiden kar yağardı İstanbul’a..

Şimdi kar yine yağıyor çocukluğuma, ben geriye dönüşleri yaşıyorum, her düşüşünde geçmişi anıyorum..Beyazın saflığında ne kadar çocukmuş herşey hatırlıyorum..

Ve ben her zili çaldığımda, küçücük bir şakanın esaretinde; ellerimle beni görmesinler diye kapının o küçük deliğini kapatmayı özlüyorum..